تاثیر میکوریزا و فسفات بارور2 بر عملکرد و اجزای عملکرد و میزان روغن گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت تنش خشکی

       به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی میکوریزا و فسفات بارور 2 بر عملکرد گلرنگ رقم صفه تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال 1395 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی شامل تنش خشکی در سه سطح آبیاری کامل، تنش در مرحله گلدهی و تنش در مرحله پرشدن دانه و کودهای زیستی به عنوان عامل فرعی شامل شاهد یا عدم کاربرد کود زیستی، فسفات بارور2، میکوریزا و میکوریزا + فسفات بارور2 بود. کاربرد کودهای زیستی باعث افزایش تعداد طبق ، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه گردید. بیشترین میزان عملکرد دانه با 3413 کیلوگرم در هکتار در تیمار آبیاری کامل و کاربرد تلفیقی کودهای زیستی میکوریزا آربوسکولار و فسفات بارور 2 و کمترین میزان عملکرد دانه با 1451 کیلوگرم در هکتاردر تیمار تنش در مرحله گلدهی و عدم کاربرد کود زیستی به‌دست آمد. تنش در مرحله گلدهی و گرده­افشانی گیاه باعث کاهش بیشتر عملکرد دانه گردید. بیشترین درصد روغن دانه در تیمار آبیاری معمول و کاربرد تلفیقی کودهای زیستی بدست آمد و کمترین درصد روغن دانه مربوط به تنش مرحله پر شدن دانه و عدم کاربرد کودهای زیستی بود. تنش خشکی در مراحل گلدهی و پر شدن دانه، باعث کاهش عملکرد دانه، روغن و درصد روغن دانه و مصرف کودهای زیستی در شرایط تنش خشکی با بهبود اجزای عملکرد باعث افزایش در صفات ذکر شده نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی گردید.